အဂၤလိပ္စာေလာက အလြဲမ်ား အပိုင္း (၃)

        သင္တန္းစတဲ့ ေန႔မွာ သင္တန္းသား/သူေတြကို ေမးခြန္း ၂ ခု ေမးေလ့ရွိပါတယ္။ တစ္ခုက ဘာေၾကာင့္ အဂၤလိပ္စာကို ေလ့လာတာလဲ ? ေနာက္တစ္ခုက အဂၤလိပ္စာ 4 skills မွာ ဘယ္ က စေလ့လာရင္ေကာင္းမလဲ? အဲဒီ ေမးခြန္း ၂ ခုမွာ ပထမ ေမးခြန္းထက္ ဒုတိယ ေမးခြန္းနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္။ သင္တန္းသား/သူ အမ်ားစုဟာ writing က စမယ္လို႔ ေျဖတတ္ၾကပါတယ္။ ဒါအျပင္ grammar က စသင္မယ္ လို႔ ေျဖတဲ့သူေတြလည္း ေတာ္ေတာ္ မ်ားပါတယ္။ အဂၤလိပ္စာကို စတင္ေလ့လာၿပီ ဆိုတာနဲ႔ ပထမဆံုး တံခါးေပါက္ဟာ သဒၵါလို႔ ေလ့လာသူ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ထင္ၾကပါတယ္။ အဲဒီလို ထင္ခဲ့တဲ့ အထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္လည္း ပါခဲ့ပါတယ္။ “သဒၵါ မတတ္၊ စာမတတ္” ဆိုတဲ့စကားက လည္း ရွိတယ္ေလ။ အဲဒါက ဘာသာစကား (Language) နဲ႔ စာေပ (Literature) ကို မကြဲျပာတဲ့ သေဘာပါ၊ တကယ္ေတာ့ အဂၤလိပ္စာေလာကို စဝင္ၿပီဆိုရင္ ဘာသာစကား ကို အရင္ေလ့လာရမွာပါ၊ ဘာသာစကား အေျခခံရွိမွ စာေပကို ဆက္လက္ေလ့လာရမွာပါ။

          ဘာသာစကား နဲ႔ စာေပ ဘာကို အရင္တတ္ေျမာက္ခဲ့သလဲ လို႔ မိခင္ဘာသာစကား ကိုပဲ ျပန္ၾကည့္ ၾကည့္ပါ။ ဘာသာစကားတတ္ေျမာက္ၿပီးမွ စာေပကို ေလ့လာခဲ့ ၾကတာပါ။ အဲဒီမွာ သဒၵါရဲ႕ အခန္းက႑က စပါတယ္။ ဘာသာစကား အတြက္ သဒၵါဟာ အတိုင္းအတာ တစ္ခုအထိ မလိုအပ္ေသးပါ။ ဒီလိုေျပာလို႔ သဒၵါ အေရးမႀကီးဘူး၊ သဒၵါကို ေလ့လာစရာ မလိုဘူးလို႔ တယူသန္ေျပာတာ မဟုတ္ပါ။ သူ႔ေနရာနဲ႔သူ လိုအပ္တဲ့ ေနရာအတြက္ ေလ့လာဖို႔လိုပါတယ္။ ဘာသာစကား အတြက္ပဲ ေျပာတာပါ၊ ကိုယ့္ရဲ႕ မိခင္ဘာသာစကားကို ေန႔တိုင္း ေျပာေနတယ္၊ သာေၾကာင္း/ မာေၾကာင္း လူမႈေရး ကိစၥေတြ အတြက္ စာေတြ ေရးေနၾကတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ျမန္မာသဒၵါကို ဘယ္ေလာက္တတ္ပါသလဲ ? အဲဒီလို ေျပာၾက၊ ေရးၾကတဲ့အခါ ဘာက ျဖင့္ ‘ကတၱား’၊ ဘာကျဖင့္ ‘ႀကိယာ’၊ ဘာက ျဖင့္ ‘ကံပုဒ္’၊ ဘယ္လို ‘ဝိဘတ္’ ကို ဘယ္ေနရာမွာ သံုးတယ္၊ ဘယ္ ‘ပစၥည္း’ ကို ဘယ္လို ‘နာမ္’ အတြက္ သံုးမယ္၊ ဘယ္လို ခံစားခ်က္ေၾကာင့္ ဘယ္လို ‘အာေမဋိတ္’ မ်ဳိးကို သံုးမယ္ စသျဖင့္ စဥ္းစား ဘူးၾကပါသလား။

          အဲဒီလိုမ်ိဳး စဥ္းစားတဲ့သူဟာ မရွိသေလာက္ ရွားပါလိမ့္မယ္၊ ဒါဆို ဘယ္လို ေျပာၾက/ ေရးၾကတာလဲ ? ဘာသာစကားကို တတ္ေျမာက္ၿပီး ျဖစ္တဲ့အတြက္ ကႀကီး၊ ခေခြး စတဲ့ အကၡရာေတြကို သိတာနဲ႔ ေျပာခ်င္တာေတြ/ ေရးခ်င္တာေတြကို သူ႔အလိုလို ေျပာေန/ ေရးေနၾကတာပါ ဒါဆိုရင္ ဘာသာစကားမွာ သဒၵါဟာ အတိုင္းအတာ တစ္ခုအထိ မလိုအပ္ဘူးဆိုတာကို သေဘာေပါက္ပါလိမ့္မယ္။ ဘာသာစကားကို ေလ့လာဖို႔အတြက္ Listening က စတင္ပါ။ Listening က တဆင့္အတူယူၿပီး Speaking ကို သြားပါလို႔ ေရွ႕ကေရးခဲ့တဲ့ ေဆာင္းပါးေတြမွာလည္း ေျပာခဲ့ၿပီး ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေဆာင္းပါးမွာေတာ့ သဒၵါ အေၾကာင္းကိုပဲ အဓိက ေျပာခ်င္ပါတယ္။ ကိုယ့္မိခင္ဘာသာစကား မွာလည္း ေဆာင္းပါး၊ ဝတၳဳ၊ ကဗ်ာ၊ စာတမ္း စတဲ့ စေတြ ေရးမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ဘာသာစကား တတ္႐ံုနဲ႔ မရေတာ့ဘဲ သက္ဆိုင္ရာ က႑အလိုက္ သီးသန္႔ ေလ့လာဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။ အဲဂၤလိပ္စာမွာ လည္း ဒီအတိုင္းပါပဲ။

          ဘာသာစကားေလ့လာတဲ့အခါ အထူးသျဖင့္ စကားေျပာမွာ သဒၵါစည္းမ်ဥ္း၊ စည္းကမ္းနဲ႔ မကိုက္ညီတာေတြ အမ်ားႀကီးရွိပါတယ္။ ဥပမာ - Come quick. လို႔ ေျပာတာဟာ သဒၵါ စည္းမ်ဥ္း/ စည္းကမ္းအရ ဆိုရင္ မွားပါတယ္၊ Come က verb  ျဖစ္တဲ့ အတြက္ quick ဆိုတဲ့ adj ကို မသံုးဘဲ quickly ဆိုတဲ့ adv သံုးမွ သဒၵါအရ မွန္ကန္ပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ဘယ္အဂၤလိပ္၊ ဘယ္အေမရိကန္မွ Come quickly လို႔မေျပာပါဘူး။ ထုိ႔အတူပဲ ျမန္မာက လည္း လွ်င္ျမန္စြာ လာပါ လို႔ မေျပာဘဲ ျမန္ျမန္လာလို႔႔ပဲ ေျပာတာကို သတိျပဳသင့္ပါတယ္။

          ေနာက္တစ္ခုက ျမန္မာလို ေတြးၿပီး အဂၤလိပ္လို subject, verb ေတြနဲ႔ စာျပန္စီကာ ေရးတဲ့၊ ေျပာတဲ့ ကိစၥပါ၊ အဲဒါကလည္း ဘာသာစကား ေလ့လာသူေတြ အတြက္ လြဲတတ္တဲ့ အမွားတစ္ခုပါ၊ ဥပမာ - ‘ေရပိုက္ေခါင္းက ေရက်သည္’ ကို အဂၤလိပ္လို ေရးမယ္ ဆိုၾကပါစို႔၊ ေရ က water ၊ က်သည္ က fall ၊ ေရပိုက္ေခါင္းက tap အဲဒါကို ျပန္ေရးလိုက္မယ္ဆိုရင္ ‘The water falls from the tap.’ လို႔ ျဖစ္သြား ပါမယ္။ အဲဒီ sentence ဟာ သဒၵါ စည္းမ်ဥ္း/ စည္းကမ္း အရ လံုးဝမွန္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဂၤလိပ္ဘာသာ စကားမွာ အဲဒီလို sentence မ်ိဳးမရွိပါ၊ တကယ့္ အဂၤလိပ္စကား အစစ္က ‘The tap runs’ လို႔ ေရးပါတယ္။ ထိုအတူ သူငယ္ခ်င္းကို ‘မင္း ဖုန္း လာေနတယ္’ လို႔ေျပာခ်င္တာကို အဂၤလိပ္လို ျပန္ေရးၾကည့္မယ္၊ မင္းက you ၊ ဖုန္းက telephone ၊ လာတာက come ၊ အဲဒီေတာ့ sentence ျပန္စီလိုက္ရင္ ‘Telephone is coming for you.’ လို႔ျဖစ္သြားပါမယ္၊ အဲဒီစကားလည္း အဂၤလိပ္မွာ မရွိပါဘူး၊ တကယ္ေျပာရမွာက ‘You are wanted on the phone’ ျဖစ္ပါတယ္။ nay kaung lar လို႔ ေရးမွ ျမန္းဂၤလိပ္ မဟုတ္ပါဘူး၊ ျမန္မာလိုေတြးၿပီး အဂၤလိပ္လို ျပန္ေရးတာလည္း သဒၵါ ဘယ္ေလာက္မွန္မွန္ ျမန္းဂၤလိပ္ပါ ပဲ။ အဂၤလိပ္လို ေျပာခ်င္/ေရးခ်င္ရင္ အဂၤလိပ္လိုေတြးၿပီးမွ ေျပာရ/ေရးရပါတယ္။ အဂၤလိပ္လို ေတြးတတ္ဖို႔ ဆိုရင္ေတာ့ အဂၤလိပ္လို မ်ားမ်ားနားေထာင္ပါ၊ အဂၤလိပ္႐ုပ္ရွင္ၾကည့္ပါ၊ အဂၤလိပ္ ဝတၳဳဖတ္ပါ၊ အဲဒါမွ အဂၤလိပ္ေတြ ရဲ႕ ေတြးပံု၊ ေရးပံု၊ ေျပာပံုေတြကို အတုယူၿပီး  သိႏိုင္မွာပါ။

          ဘာသာစကား တစ္ခုကိုေလ့လာတဲ့အခါ အထူးသျဖင့္ စကားေျပာမွာ သဒၵါ(grammar) နဲ႔ အသံုး အႏႈန္း (usage) ယွဥ္လာရင္ အသံုးအႏႈန္းကို ဦးစားေပးရပါတယ္။ အဂၤလိပ္ဘာသာစကား ကုိ ေလ့လာတဲ့အခါ User နဲ႔ Learner ဆိုၿပီး ၂-မ်ိဳးကြဲျပားပါတယ္။ User ဆိုတာ အဂၤလိပ္ဘာသာစကားကို ေရးတတ္၊ ဖတ္တတ္မယ္၊ သူမ်ားေျပာတာ နားလည္မယ္၊ ျပန္ေျပာတတ္မယ္။ အဲဒါကို လုပ္ငန္းခြင္မွာ အသံုးခ်မယ္၊ ဒါပါပဲ။ Learner ကေတာ့ ဥပမာ - အဂၤလိပ္ဘာသာစကားဆရာ လုပ္မယ္၊ သတင္းစာေတြမွာ အဂၤလိပ္လို ေရးမယ္ စသည့္ျဖင့္ အဂၤလိပ္ဘာသာစကားနဲ႔ အသက္ေမြးဝမ္းေၾကာင္း ျပဳမယ့္သူေတြျဖစ္ ပါတယ္။ User ေတြထက္ Leraner ေတြအတြက္ပဲ သဒၵါ လိုအပ္တာပါ။ သဒၵါမွန္တိုင္း ေရးလို႔/ ေျပာလို႔မရတဲ့ ပံုစံေတြကို လည္း သတိထားရပါမယ္။ ဘာသာစကား တစ္ခုရဲ႕ ပထမဆံုး  တံခါးေပါက္ဟာ သဒၵါ လို႔ထင္ေနတတ္တဲ့ အေတြးရွိရင္ အဲဒီအေတြးရွိေနသေရြ႕ စကားေျပာမယ္လုပ္တိုင္း ျမန္မာလို စဥ္းစားၿပီး subject ေတြ verb ေတြ စီေနတာနဲ႔ စကားေျပာျဖစ္မွာ မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။

          ေနာက္တစ္ပတ္မွာ Language ေလ့လာသူေတြ အယူအဆလြဲတတ္တဲ့ vocabulary, speed ေတြနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အဂၤလိပ္စာေလာက အလြဲမ်ားကို  ဆက္လက္ေရးမယ့္ အေၾကာင္းေျပာရင္း ဒီတစ္ပတ္ေတာ့ နားပါဦးမယ္ … ။

ေအာင္ကိုဦး (UMK)

Be the Best !